Sztafeta ze zniczem olimpijskim
Ten artykuł dotyczy ceremonii olimpijskiej. Zobacz też: Sztafeta olimpijska – konkurencja lekkoatletyczna. |
Sztafeta z pochodnią olimpijską – ceremonia poprzedzająca otwarcie igrzysk olimpijskich. Polega na przeniesieniu ognia olimpijskiego zapalonego w Olimpii w Grecji do miejsca igrzysk, gdzie służy do zapalenia znicza olimpijskiego podczas uroczystego otwarcia igrzysk.
Historia
Inicjatywa przeniesienia ognia olimpijskiego z Olimpii została zgłoszona przez Ioannisa Ketseasa z Grecji i Carla Diema z Niemiec w 1934 i zaaprobowana przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Po raz pierwszy sztafeta ze zniczem poprzedzała otwarcie Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936. Liczyła 3075 biegaczy, którzy łącznie przebiegli 3075 km przez siedem państw podczas 11 dni i 12 nocy.
Na zimowych igrzyskach olimpijskich sztafeta po raz pierwszy pojawiła się w 1952 w Oslo. Ogień nie był jednak zapalony w Grecji, lecz w Norwegii.
Najdłuższa trasa sztafety ze zniczem to 130.000 km podczas 130 dni przed Igrzyskami Olimpijskimi w Pekinie w 2008. Sztafeta wzbudziła wówczas protesty zwolenników praw człowieka w związku z zamieszkami w Tybecie.
- Osobny artykuł: Sztafeta olimpijska w 2008 roku.
Zobacz też
Bibliografia
- Encyklopedia sportów świata, t. 14, Warszawa 2008, s. 82-84
- p
- d
- e
- MKOl
- Karta Olimpijska
- Ślubowanie
- Medal olimpijski
- olimpiada
- Wikimedia Commons
- Wikicytaty
- ↑ Odbyły się w 2021
- Britannica: topic/torch-relay