Pomnik Józefa Piłsudskiego w WarszawieTzw. Iglica radogoska autorstwa Tadeusza Łodziany
Tadeusz Łodziana (ur. 27 listopada 1920 w Borowej, zm. 30 lipca 2011 w Grodzisku Mazowieckim) – polski rzeźbiarz, pedagog.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Władysława (1892–1949) i Olgi z Rotterów (1892–1981)[1][2]. W latach 1937–1939 oraz 1941–1942 studiował w Instytucie sztuk Plastycznych we Lwowie.
Po wojnie kontynuował naukę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie. W latach 1949–1950 pracował tam jako młodszy asystent. W roku 1954 uzyskał dyplom Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i rozpoczął pracę na uczelni. W latach 1966–1969, 1972–1968 był dziekanem Wydziału Rzeźby. W latach 1968–1972 był prorektorem uczelni. W 1989 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.
Tworzył monumentalne pomniki, rzeźbę plenerową, kameralną i portrety.
Dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z Zofią (1931–1984), córką Kazimierza Pelczara[3], drugą żoną była Urszula z Moczyńskich[4].
Pochowany 13 sierpnia 2011 na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu (pole 92, rząd 6 od ogrodzenia Osobowice, grób 90)[5].
Ważniejsze wystawy
II Wystawa Sztuki Nowoczesnej, Zachęta, Warszawa, 1957
