Telemach

Zobacz też: inne znaczenia nazwy „Telemach”.

Telemach

Τηλέμαχος

królewicz z Itakii
Telemach i Mentor
Występowanie	mitologia grecka
Rodzina
Ojciec	Odyseusz
Matka	Penelopa
Żona	Kirke
Dzieci	Latynus
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Telemach (gr. Τηλέμαχος Tēlémachos od τῆλε „daleko” i μαχος „walka”) – w mitologii greckiej syn Odyseusza i Penelopy.

Urodził się tuż przed rozpoczęciem wojny trojańskiej^[1]. Jeszcze jako dziecko wpadł do morza, uratowały go delfiny. Dlatego Odyseusz miał na tarczy delfina^[2]. Razem z matką czekał 20 lat na powrót ojca. W czasie nieobecności Odyseusza opiekował się nim zaufany przyjaciel ojca Mentor^[2]. Kiedy Telemach dorósł, postanowił wyruszyć w podróż, w poszukiwaniu informacji o ojcu. Zalotnicy jego matki wysłali okręt, który miał zniszczyć statek Telemacha. Telemach kazał popłynąć inną drogą, dzięki temu uratował siebie i całą załogę.
Odwiedził Menelaosa i Nestora^[2]. Podczas odwiedzin u Nestora przyjęła go Polykasta, córka Nestora. Istnieją przekazy, że miał z nią dwoje dzieci - Persepolisa i Homera^[2].

Po powrocie na Itakę spotkał Odyseusza u pasterza Eumajosa^[1]. Stanął przy ojcu w walce z zalotnikami Penelopy^[1][3]. Odyseusz zginął z ręki Telegonosa, swojego syna z Kirke, który nie znał ojca^[2]. Wtedy Telemach objął władzę nad Itaką^[2]. Po śmierci ojca ożenił się z Kirke, kochanką Odyseusza. Urodził im się syn Latynus, przodek mieszkańców Italii, Latynów^[2][1]. Według innych źródeł poślubił Nauzykaę, córkę Alkinoosa^[1].

Telemach jest postacią literacką w Odysei Homera w czterech pierwszych pieśniach, występuje także w Telegonii Eugemmona z Kyreny, François Fénelon w 1699 napisał dzieło Przygody Telemaka, gdzie opisuje dzieje mitologicznego bohatera^[2].

Zobacz też

• Odyseusz

Przypisy

Bibliografia

• „Mitologia grecka i rzymska” Katarzyna Marciniak, wydano 2010 r., Wydawnictwo PWN ISBN 978-83-262-0548-4