Twierdza Pietropawłowska

Twierdza Pietropawłowska
Петропавловская крепость

Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Petersburg
Rodzaj	twierdza
Przeznaczenie	do 1917: więzienie polityczne
Data powstania	1703
Położenie na mapie Petersburga Twierdza Pietropawłowska Петропавловская крепость
Położenie na mapie Rosji Twierdza Pietropawłowska Петропавловская крепость
59°57′00″N 30°19′00″E/59,950000 30,316667
Multimedia w Wikimedia Commons

Twierdza Pietropawłowska^[1] (również Twierdza Petropawłowska^[2], ros. Петропавловская крепость, Pietropawłowskaja kriepost´) – twierdza w Petersburgu, najstarsza budowla w mieście, założona przez Piotra I Wielkiego w 1703 roku na Wyspie Zajęczej. Miała służyć do obrony przed Szwedami.

Opis

Twierdza składała się z 6 bastionów, dwóch rawelinów oraz baszty. W murach znajdują się dwie bramy: Piotrowska oraz Newska. Wewnątrz twierdzy umieszczono sobór Świętych Piotra i Pawła (wybudowany w latach 1712–1733), który wieńczy 122-metrowa iglica. W soborze znajdują się krypty rosyjskich monarchów, m.in. Aleksandra II oraz Mikołaja II (pochowany w 1998 roku).

Historia

Car Piotr I Wielki założył Twierdzę Pietropawłowską oraz miasto Sankt Petersburg na miejscu szwedzkiego miasta Nyen^[3].

Twierdza Pietropawłowska odgrywała rolę więzienia politycznego do 1917 roku. Więziono tu Tadeusza Kościuszkę (w Domu Komendanta), Seweryna Krzyżanowskiego, Juliana Ursyna Niemcewicza, Fiodora Dostojewskiego, Michaiła Bakunina, Maksyma Gorkiego, Piotra Kropotkina, Lwa Trockiego, Jana Kilińskiego, Mateusza Manterysa oraz Aleksandra Uljanowa, brata Włodzimierza Lenina.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Więźniowie twierdzy Pietropawłowskiej.

W październiku 1917 roku garnizon twierdzy przyłączył się do rewolucjonistów (zob. rewolucja październikowa) i umożliwił wydanie 100 tys. karabinów robotnikom.

Zobacz też

• Ingria szwedzka

Przypisy