Trollflöjten

 

Trollflöjten (sh. Čarobna frula) je švedski igrani film snimljen u režiji Ingmara Bergmana i premijerno prikazan početkom 1975. godine, koji se smatra jednim od najboljih opernih filmova u historiji, kao i jednim od najpopularnijih ostvarenja Bergmanove filmografije.

Predstavlja adaptaciju istoimene opere Wolfganga Amadeusa Mozarta. Radnja se događa u drevnoj fiktivnoj zemlji gdje se princ po imenu Tamino (čiji lik tumači Josef Köstlinger) zaljubi u princezu Paminu (čiji lik tumači Irma Urilla), ali i bude upetljan u sukob Paminine majke, Kraljice noći (koju glumi Birgit Nordin) sa kraljem Sarastrom (koga tumači Ulrik Cold).

Bergman je nastojao adaptirati Čarobnu frulu decenijama, još otkako je kao dječak prvi put pogledao Mozartovu operu u teatru. Kada je konačno dobio priliku, odlučio se za stil koji je kombinirao teatarske sa filmskim tehnikama, odnosno njegov film vjerno prikazuje operu, ali i to da se ona izvodi u teatru, pa se osim zbivanja na pozornici prikazuju ratne tehnike kojim se, isto kao i u 18. vijeku, simulirala izmjena dana i noći, ali i reakcije publike, među kojima se najviše ističe lik djevojčice. Bergman je film snimio u Drottnigholmskom dvorskom teatru jedinom očuvanom švedskom teatru iz doba baroka. Bergman je, sa druge strane, inzistirao da se glumačka postava prilagodi filmu, te je namjerno angažirao mlađe i fotogeničnije pjevače. Film je nastao u produkciji državne televizije Sveriges Radio i premijerno je prikazan na njenom programu na Novu godinu 1975. U njega su uložena velika sredstva, a predstavljao je i prvi televizijski film napravljen u stereo tehnici.

Sveriges Radio je tokom same produkcije bila predmetom kritika zbog izuzetno visokih troškova. Premijera je, međutim, predstavljala trijumf te je Trollflöjten pogledala trećina svih stanovnika tadašnje Švedske. Ohrabreni time, producenti su film distribuirali u kino-dvoranama u Švedskoj i svijetu, gdje je postigao priličnu gledanost i zbog toga brzo pokrio troškove produkcije. Sličan entuzijazam su iskazali i brojni tadašnji kritičari.

Uloge

• Josef Köstlinger – Tamino
• Britt-Marie Aruhn; Kirsten Vaupel; Birgitta Smiding – Tri dame
• Håkan Hagegård – Papageno
• Birgit Nordin – Kraljica noći
• Irma Urrila – Pamina
• Ragnar Ulfung – Monostatos
• Ulrik Cold – Sarastro
• Elisabeth Erikson – Papagena
• Erik Saedén – Govornik
• Gösta Prüzelius – Prvi svećenik
• Ulf Johanson – Drugi svećenik
• Hans Johansson i Jerker Arvidson – Dva oklopljena stražara
• Einar Larson, Siegfried Svensson, Sixten Fark, Sven-Eric Jacobsson, Folke Jonsson, Gösta Bäckelin, Arne Hendriksen, Hans Kyhle, Carl Henric Qvarfordt – Devet svećenika
• Urban Malmberg, Ansgar Krook, Erland von Heijne – Tri dječaka
• nepoznato - Prvi, drugi i treći rob ^[1]
• Lisbeth Zachrisson, Nina Harte, Helena Högberg, Elina Lehto, Lena Wennergen, Jane Darling, Sonja Karlsson – Sedam djevojaka
• Helene Friberg – Djevojčica u publici

Švedski filmski institut navodi nekoliko osoba koje su se nakratko pojavile u uvertiri: sam Ingmar Bergman, njegov sin Daniel Bergman, njegova supruga Ingrid Bergman, Erland Josephson, Lisbeth Zachrisson, direktor fotografije Sven Nykvist, János Herskó, Magnus Blomkvist, koreograf Donya Feuer i Lars-Owe Carlberg.^[2]

Izvori

Literatura

• Steene, Birgitta (2005) Ingmar Bergman: A reference guide, Amsterdam: Amsterdam University Press. Excerpt on line at [3].

Vanjske veze

• The Magic Flute na sajtu IMDb
• The Magic Flute na AllMovie-u (en)
• Trollflöjten na Svensk Filmdatabas
• Vincent Canby, "The Magic Flute (1975)", The New York Times, 12 November 1975