1 Berliński Pułk Artylerii Lekkiej

Ten artykuł dotyczy 1 Pułku Artylerii Lekkiej ludowego Wojska Polskiego. Zobacz też: 1 Pułk Artylerii Lekkiej.
1 Pułk Artylerii Lekkiej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1957

Nazwa wyróżniająca

Berliński[1]

Tradycje
Nadanie sztandaru

1948

Kontynuacja

1 Berliński pah

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Leon Bukojemski

Organizacja
Numer

JW 2412[2][3]

Dyslokacja

Garwolin[4]

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

1 Warszawska Dywizja Piechoty[4]

1 Berliński Pułk Artylerii Lekkiej (1 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Pułk został sformowany 14 maja 1943 roku, w obozie Sielce nad Oką, na podstawie rozkazu Rady Najwyższej ZSRR z 9 maja 1943, w składzie 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. 15 lipca 1943 roku, w rocznicę bitwy pod Grunwaldem, żołnierze pułku złożyli przysięgę[5].

Po zakończeniu działań wojennych pułk stacjonował początkowo w garnizonie Garwolin[6] przy ul. Armii Czerwonej.

Struktura organizacyjna pułku

Dowództwo i sztab

  • 3 x dywizjon artylerii
    • 2 x bateria artylerii armat; w każdej baterii: 4x 76 mm armata dywizyjna wz. 1942 (ZiS-3)
    • 1 x bateria artylerii haubic; w baterii: 4x 122 mm haubica wz. 1938 (M-30)
  • bateria parkowa

Stan etatowy wynosił 1039 żołnierzy, w tym: 150 oficerów, 299 podoficerów i 644 kanonierów.

Na uzbrojeniu i wyposażeniu jednostki znajdowało się:

  • 76 mm armaty – 24
  • 122 mm haubice – 12
  • rusznice przeciwpancerne – 12
  • pistolety maszynowe – 419
  • samochody – 108
  • ciągniki – 24
76 mm armata dywizyjna wz. 1942
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

Marsze i działania bojowe

W lipcu 1944 zabezpieczał działania sowieckiej piechoty w walkach o uchwycenie przyczółków nad Bugiem. W sierpniu i wrześniu wspierał 1 DP nad Wisłą. Na Wale Pomorskim walczył pod Podgajami, Dudylanami, Nadarzycami, Zdbicami. W marcu pułk uczestniczył w obronie wybrzeża Bałtyku, a w kwietniu w forsowaniu Odry. Od 29 kwietnia do 2 maja 1945 uczestniczył w walkach ulicznych w Berlinie. Żołnierze 7 i 8 baterii zatknęli polskie flagi na berlińskiej kolumnie zwycięstwa.

Sztandar pułku

Sztandar ufundowany przez Obywatelski Komitet Województwa Warszawskiego został wręczony pułkowi 18 stycznia 1948 roku w Warszawie[7].

Opis sztandaru:
Płat o wymiarach 64 × 64 cm, obramowany na brzegach srebrną taśmą, ułożoną w wężyk na czerwonym tle, obszyty z trzech stron frędzlą złotą. Płat przymocowany jest do drzewca za pomocą skórzanej tulei. Drzewce z jasnego politurowanego drewna, z dwóch części połączonych za pomocą stalowych okuć. Na drzewcu dwadzieścia dwa gwoździe pamiątkowe. Głowica w kształcie orła ze skrzydłami stylizowanymi na wzór skrzydeł husarskich, wspartego na cokole skrzynkowym z napisem: „1 B.PAL”. Przy drzewcu wstążka biało-czerwona zawiązana w kokardę[7].

Strona główna:
Czerwony krzyż grunwaldzki obwiedziony srebrem; pola między ramionami krzyża białe. Pośrodku haftowany srebrną nicią orzeł w otoku wieńca laurowego haftowanego złotą nicią. Na górnym i dolnym ramieniu krzyża haftowany srebrną nicią napis: „HONOR I OJCZYZNA”. Na białych polach haftowane srebrną nicią inicjały pułku „1. B.PAL” ponad dwoma złotymi gałązkami lauru[7].

Strona odwrotna:
Biały krzyż grunwaldzki obwiedziony srebrem; pola między ramionami krzyża czerwone. Pośrodku haftowany złotą nicią napis: „ZA POLSKĘ WOLNOŚĆ I LUD”. Na czerwonych polach, ponad złotymi gałązkami lauru, w konturach tarcz napisy i herb: w lewym górnym – „BERLIN 2 V 1945"; w prawym górnym „LENINO 13 X 1943"; w lewym dolnym – „WARSZAWA 17 I 1945"; w prawym dolnym — orzeł[7].

Żołnierze pułku

Dowódcy

Oficerowie

Żołnierze

Przypisy

  1. Rozkaz Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego Nr 235 z 12 października 1945
  2. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.03.1946 roku
  3. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  4. a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
  5. Ways 1967 ↓, s. 104-107.
  6. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
  7. a b c d Bigoszewska i Wiewióra 1974 ↓, s. 198-200.

Bibliografia

  • Wanda Bigoszewska, Henryk Wiewióra: Sztandary ludowego Wojska Polskiego 1943 – 1974. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
  • p
  • d
  • e
Dywizje artylerii
Brygady artylerii
Pułki moździerzy (pm)
Pułki artylerii lekkiej (pal)
Pułki artylerii przeciwpancernej (pappanc)
Pułki artylerii haubic (pah)
Pułki artylerii przeciwlotniczej (paplot)
Wyposażenie
  • Piechota polska na froncie wschodnim
  • Wojsko Polskie w ZSRR
  • Polska broń pancerna na froncie wschodnim
  • p
  • d
  • e
Dywizje artylerii
Brygady artylerii
Pułki moździerzy
Pułki artylerii lekkiej
Pułki artylerii ciężkiej
Pułki artylerii przeciwpancernej
Pułki artylerii haubic
Pułki artylerii
Polowe Techniczne Bazy Rakietowe
Dywizjony rakiet taktycznych
Dywizjony dowozu rakiet
Dywizjony artylerii BROT
  • p
  • d
  • e
Artyleria używana przez Wojsko Polskie po II wojnie światowej