Dworek Stupnickich w Sanoku
 nr rej. dec. WRN w Rzeszowie, pismo z 19 XII 1961 r.L.K.L.VII.79/b/18/59[1] |
 |
| Państwo |  Polska
|
| Miejscowość | Sanok |
| Adres | ul. Aleksandra Rybickiego |
| Ukończenie budowy | XIX wiek |
| Kolejni właściciele | Stupniccy |
| Obecny właściciel | Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku |
Położenie na mapie Sanoka  Dworek Stupnickich w Sanoku |
Położenie na mapie Polski  Dworek Stupnickich w Sanoku |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  Dworek Stupnickich w Sanoku |
Położenie na mapie powiatu sanockiego  Dworek Stupnickich w Sanoku |
 49°34′27,4″N 22°12′28,8″E/49,574278 22,208000 |
 | Multimedia w Wikimedia Commons | |
Dworek Stupnickich w Sanoku – zabytkowy budynek w Sanoku.
Historia
Według szacunków Stefana Stefańskiego budynek w połowie XX wieku miał liczyć ok. 150 lat[2]. Na przełomie XIX/XX dom figurował pod numerem konskrypcyjnym 74[3][4], a według stanu z lat 30. XX wieku pod adresem ulicy ulicy Tadeusza Kościuszki 32 (jednoczesny nr konskrypcyjny 76)[5].
Budynek należał do rodziny Stupnickich i był położony przy (naprzeciw skrzyżowania z ulicą Henryka Sienkiewicza[6][2]. Na przełomie XIX/XX w domu pod numerem 74 zamieszkiwali ziemianie: Emilia Stupnicka z domu z domu Ścibor-Rylskiej (zm. 1899) i Antoni Stupnicki (powstaniec styczniowy, urzędnik sądowy, zm. 1908)[4][3]. W 1931 właścicielką nieruchomości pod adresem ul. Tadeusza Kościuszki 32 była Helena Stupnicka[5]. Po 1945 w domu pod tym adresem zamieszkiwały dzieci Stupnickich: Michalina Helena (1883-1949) i Mieczysław Stupniccy[4][3][7][2]. Potocznie budynek zyskał przydomek „dom Stupnickich”[8] lub „Koci dworek”, jako że prócz rodzeństwa Stupnickich i służącej, w gospodarstwie żyło kilkanaście kotów (poza tym hodowano tam kilka kóz)[2].
W okresie powojennym w PRL budynek nadal pozostawał pod adresem ul. Kościuszki 32[1]. Decyzją Wojewódzkiej Rady Narodowej Wydział Kultury w Rzeszowie z 1961 obiekt został uznany za zabytek[1]. Na początku 1962 władze administracyjne wydały zgodę na rozbiórkę i przeniesienie budynku do powstającego Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku nieodpłatnie[1]. Na początku wiosny 1962 tuż obok dworku budowano blok mieszkalny oraz przygotowywano pomnik Tadeusza Kościuszki (odsłonięty 15 września 1962)[9][2][10].
W tym czasie modrzewiowy dworek, którego pochodzenie datowano na początek XIX wieku, był już w trakcie rozbiórki[11]. Do MBL został przeniesiony w połowie 1962[12][13] i latem tego roku oczekiwał na konserwację[14]. W Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku budynek stanowi wejściowy obiekt, w którym funkcjonują: administracja, recepcja, kasa, sklep[2][6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d Przejmowanie ↓, s. 18.
- ↑ a b c d e f Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. „Koci zamek” i „koci dworek”. „Tygodnik Sanocki”. Nr 26 (109), s. 5, 10 grudnia 1993.
- ↑ a b c Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 69 (poz. 194).
- ↑ a b c Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 299 (poz. 94).
- ↑ a b Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 54.
- ↑ a b Sanockie dworki. W: Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 215. ISBN 83-909787-0-9.
- ↑ Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 295 (poz. 17).
- ↑ Przejmowanie ↓, s. 45.
- ↑ Przejmowanie ↓, s. 20.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 335. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Dworek modrzewiowy do skansenu. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 39, s. 4, 15 lutego 1962.
- ↑ Nowe obiekty w skansenie. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 163, s. 5, 11 lipca 1962.
- ↑ Według innego źródła przed 1960. Por. Inga Sapetowa. Ochrona zabytków budownictwa ludowego w województwie rzeszowskim w XXV-leciu PRL. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Nr 10, s. 52, 1969. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.
- ↑ Skansen pod Białą Górą. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 200, s. 4, 23 sierpnia 1962.
Bibliografia
nr rej. dec. WRN w Rzeszowie, pismo z 19 XII 1961 r.L.K.L.VII.79/b/18/59[1] 
49°34′27,4″N 22°12′28,8″E/49,574278 22,208000 
