Filippo Cortesi

Filippo Cortesi
arcybiskup tytularny Syrakuz
Ilustracja
Stanisław Gall, Filippo Cortesi, Józef Gawlina (1937)
Data i miejsce urodzenia

8 października 1876
Alia

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1947
Rzym

Nuncjusz apostolski w Polsce
Okres sprawowania

1936-12-24 24 grudnia 1936(dts) - 1947-02-01T00:00:00.001 1 lutego 1947(dts)

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

13 czerwca 1921

Sakra biskupia

21 sierpnia 1921

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 sierpnia 1921

Konsekrator

Antonio Vico

Współkonsekratorzy

Pietro Fumasoni Biondi
Sebastião Leite de Vasconcellos

Konsekrowani biskupi
Miguel Antonio Mejía 21 października 1923
Lucas Guillermo Castillo Hernández 21 października 1923
Francisco Antonio Granadillo 21 października 1923
Tomás Antonio Sanmiguel Díaz 21 października 1923
César Angel Vigiani 6 lipca 1924
Abel Isidoro Antezana y Rojas 15 marca 1925
Julio Garret 15 marca 1925
Ramón Font y Farrés 15 marca 1925
Cleto Loayza Gumiel 15 marca 1925
Auguste Sieffert 15 marca 1925
Enrique María Dubuc Moreno 15 sierpnia 1926
José María Bottaro y Hers 5 grudnia 1926
Fermín Emilio Lafitte 16 października 1927
Audino Rodríguez y Olmos 16 października 1927
Julián Pedro Martínez 16 października 1927
Pedro Dionisio Tibiletti 23 czerwca 1929
Miguel Paternain 21 lipca 1929
Agustín Barrere 3 sierpnia 1930
Agustín Rodríguez 15 maja 1932
Emilio Sosa Gaona 15 maja 1932
Vicente Peira 21 grudnia 1932
Nicolás Fasolino 21 grudnia 1932
Roberto José Tavella 17 lutego 1935
Carlos Francisco Hanlon 17 lutego 1935
Nicolás Esandi 17 lutego 1935
Enrique José Mühn 17 lutego 1935
Leandro Bautista Astelarra 3 marca 1935
Zenobio Lorenzo Guilland 3 marca 1935
Antonio Caggiano 17 marca 1935
Alfredo Viola 23 sierpnia 1936
Antonio María Barbieri 8 listopada 1936
Czesław Kaczmarek 4 września 1938

Filippo Cortesi (ur. 8 października 1876 w Alia, zm. 1 lutego 1947) – włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, tytularny arcybiskup Syrakuz.

Życiorys

Święcenia kapłańskie otrzymał 18 grudnia 1899, sakrę biskupią 21 sierpnia 1921. W latach 1926-1936 był nuncjuszem apostolskim w Argentynie. Udzielił święceń biskupich m.in. przyszłym kardynałom: Nicolasowi Fasolino i Antonio Caggiano oraz polskiemu duchownemu Czesławowi Kaczmarkowi.

Od 1936 był nuncjuszem apostolskim w Polsce. Jednocześnie pełnił funkcję dziekana korpusu dyplomatycznego[1]. Pracował w Polsce do wybuchu II wojny światowej w 1939, kiedy został zmuszony do opuszczenia kraju. Wobec braku następcy w okresie powojennym, tytuł nuncjusza zachował do śmierci.

Przypisy

  1. W Polsce i za granicą. „W Służbie Penitencjarnej”. Nr 2, s. 1, 14, 15 stycznia 1939. 

Linki zewnętrzne

  • Zarys pracy w Kościele katolickim
  • p
  • d
  • e
Delegaci apostolscy
Internuncjusz apostolski
  • Carlo Pietropaoli (1915–1918)
Nuncjusze apostolscy
  • p
  • d
  • e
Delegaci apostolscy
Internuncjusze apostolscy
Nuncjusze apostolscy
  • p
  • d
  • e
Legaci papiescy
Internuncjusze
i legaci apostolscy
  • Zaccaria Ferreri (1519–1521)
  • Toma Crnić (1522–1523)
  • Jan Antoni Pulleoni (1524–1526)
  • Mikołaj Fabri (1525–1526)
  • Jan Franciszek Cito (1525–1527)
  • Pamfiliusz Strassoldo (1536–1536)
  • Hieronim Rorario (1539–1540)
  • Otto Truchsess von Waldburg (1542–1542)
  • Hieronim Martinengo (1548–1548)
  • Marek Antoni Maffei (1553–1553)
Nuncjusze
i legaci apostolscy
Nuncjusze apostolscy
Legaci apostolscy
Nuncjusze apostolscy
  • ISNI: 000000011341012X
  • VIAF: 165629510
  • PLWABN: 9810626877505606
  • NUKAT: n2004081236
  • WorldCat: viaf-165629510