Santos Abril y Castelló
| Kardynał prezbiter | |||
 Santos Abril y Castelló (2013) | |||
| |||
| Kraj działania | Boliwia, Kamerun, Jugosławia, Argentyna, Słowenia, Macedonia Północna, Włochy | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 21 września 1935 | ||
| Archiprezbiter Bazyliki Matki Bożej Większej | |||
| Okres sprawowania | 2011–2016 | ||
| Wicekamerling Świętego Kościoła Rzymskiego | |||
| Okres sprawowania | 2011–2012 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 19 maja 1960 | ||
| Nominacja biskupia | 29 kwietnia 1985 | ||
| Sakra biskupia | 16 czerwca 1985 | ||
| Kreacja kardynalska | 18 lutego 2012 | ||
| Kościół tytularny | S. Ponziano | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
| Data konsekracji | 16 czerwca 1985 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Watykan | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | Agostino Casaroli | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Gabino Díaz Merchán | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Santos Abril y Castelló (ur. 21 września 1935 w Alfambrze) – hiszpański duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Boliwii w latach 1985–1989, pronuncjusz apostolski w Kamerunie w latach 1989–1996, nuncjusz apostolski w Jugosławii w latach 1996–2000, nuncjusz apostolski w Argentynie w latach 2000–2003, nuncjusz apostolski w Słowenii – jednocześnie nuncjusz apostolski w Bośni i Hercegowinie w latach 2003–2011; akredytowany również w Macedonii w latach 2004–2011, wicekamerling Świętego Kościoła Rzymskiego w latach 2011–2012, archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej w latach 2011–2016, kardynał od 2012 (najpierw w stopniu diakona, w 2022 promowany do stopnia prezbitera).
Życiorys
19 maja 1960 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do diecezji Teruel i Albarracín. W 1963 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.
29 kwietnia 1985 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim w Boliwii oraz biskupem tytularnym Tamada. Sakry biskupiej 16 czerwca 1985 udzielił mu kardynał Agostino Casaroli. Następnie był przedstawicielem Watykanu w kolejnych krajach: w Kamerunie (1989–1996), Jugosławii (1996–2000), Argentynie (2000–2003) oraz w Słowenii i Macedonii (2003–2011).
22 stycznia 2011 został wicekamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego w Kamerze Apostolskiej – urzędzie zajmującym się administracją dobrami i prawami doczesnymi Stolicy Apostolskiej zwłaszcza w okresie sede vacante. 21 listopada 2011 został mianowany archiprezbiterem Bazyliki Matki Bożej Większej, zastępując Bernarda Law. Funkcję tę sprawował do 28 grudnia 2016[1].
6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska, której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012.
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 21 września 2015 skończył 80 lat i utracił prawo do udziału w następnych konklawe.
4 marca 2022 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice[2][3].
Przypisy
- ↑ Rinuncia dell’Arciprete e Amministratore della Basilica Papale di Santa Maria Maggiore e nomina del nuovo Arciprete. press.vatican.va. [dostęp 2016-12-28]. (wł.).
- ↑ Watykan: Kościół ma dziewięciu nowych kardynałów-prezbiterów. pch24.pl. [dostęp 2022-03-04].
- ↑ Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune cause di Canonizzazione, 04.03.2022. press.vatican.va. [dostęp 2022-03-04].
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Santosa Abril y Castelló na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-01-26]. (wł.)
- Santos Abril y Castelló w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
- Santos Abril y Castelló [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-01-28] (ang.).
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
- p
- d
- e
| Internuncjusze apostolscy |
|
|---|---|
| Nuncjusze apostolscy |
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
| Nuncjusze apostolscy |
|
|---|---|
| Delegat apostolski w Turcji |
|
| Pronuncjusze apostolscy |
|
| Nuncjusze apostolscy |
|
- Od roku 1922 Nuncjusz w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców, od roku 1929 Nuncjusz w Jugosławii, od roku 2003 Nuncjusz w Serbii i Czarnogórze, od 2006 Nuncjusz w Serbii
- p
- d
- e
| Delegaci apostolscy |
|
|---|---|
| Internuncjusze apostolscy |
|
| Nuncjusze apostolscy |
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Hiszpańscy kardynałowie
| Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek) |
|
|---|---|
| Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich |
|
| Żyjący kardynałowie elektorzy |
|
- w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
