Heinrich Schenker

Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1868
Podhajce lub Wiśniowczyk

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

14 lub 22 stycznia 1935
Wiedeń

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

teoretyk muzyki, kompozytor, pedagog

Multimedia w Wikimedia Commons

Heinrich Schenker (ur. 19 czerwca 1868 w Podhajcach lub Wiśniowczyku koło Tarnopola, zm. 14 lub 22 stycznia 1935 w Wiedniu) – austriacki teoretyk muzyki, kompozytor, pedagog, autor podręczników.

Życiorys

W wieku 13 lat został wysłany na studia do Lwowa, do Karola Mikulego, ucznia Fryderyka Chopina. Kompozycję studiował m.in. u Antona Brucknera^[1]. Studiował w konserwatorium i na uniwersytecie w Wiedniu^[2].

Twórca warstwowej teorii budowy dzieła muzycznego i metody jego analizy (analiza schenkerowska). Napisał rozprawy analityczne: Der Tonwille (1921–24), monografię V i IX symfonii Ludwiga van Beethovena (1925, 1912)^[1], Neue musikalische Theorien und Phantasien - tom 1 (1906, 1910, 1922, 1935)^[2].

Jest autorem utworów fortepianowych i pieśni^[1].

Dzieła

Pisma

Neue musikalische Theorien und Phantasien
- Band 1: Harmonielehre. 1906
- Band 2: Kontrapunkt. 1910
- Band 3: Der freie Satz. 1935

Der Tonwille. Flugblätter zum Zeugnis unwandelbarer Gesetze der Tonkunst einer neuen Jugend dargebracht, 10 Bde., Wien/Leipzig 1921–1924
Das Meisterwerk in der Musik. Drei Jahrbücher, München 1925, 1926 und 1930

Ein Beitrag zur Ornamentik. 1904
Instrumentations-Tabelle. 1908
Beethovens neunte Sinfonie. 1912
Brahms Johannes, Oktaven, Quinten u.a.. 1933
Fünf Urlinie-Tafeln. 1935

Kompozycje

Sechs Lieder (op. 3; 1898) für Singstimme und Klavier. Tekst: Detlev von Liliencron, Ludwig Jacobowski, Wilhelm Müller

1. Versteckte Jasminen (Liliencron) – 2. Wiegenlied (Liliencron) – 3. Vogel im Busch (Liliencron) – 4. Ausklang (Jacobowski) – 5. Allein (Jacobowski) – 6. Einkleidung (Müller)